اشتباهات اریک فون دانیکن – بخش نخست

با سلام خدمت شما دوستان گرامی . چندی پیش با زحمات دوست عزیزم آقای امین روستاپور چند مقاله در مورد اشتباهات اریک فون دانیکن در این پایگاه قرار گرفت . مطالب دانیکن در سرتاسر فضای مجازی و در قالب کتابها و مقالات مختلف در سرتاسر جهان به شیوه های مختلف انتشار پیدا کرده است. در ایران ما نیز این قبیل کتابها به راحتی یافت شده وطرفداران زیادی نیز دارد. اغلب خوانندگان چنین کتابهایی نوجوانان و جوانان ما هستند که با اولین بار خواندن چنین کتابهایی بدون اینکه اندکی پیرامون آنها تحقیق کنند خود را یک یوفولوژیست میپندارند و یک طرفدار دوآتیشه چنین نظریاتی میشوند. دانیکن یکی از کسانی است با ارائه ی فرضیه ای توانسته مخاطبان زیادی در ایران را به خود جلب کند. چندی پیش که مقالاتی در قالب نقد دلایل دانیکن به تلاش اقای روستاپور در این پایگاه قرار گرفت جبهه گیری های مختلفی به مقالات صورت گرفت درحالی که مقالات نقد آقای دانیکن را شاید بتوان به عنوان اولین نمونه نقد دراین حوزه در فضای مجازی فارسی زبانان نام برد . حال اینکه یکی از مقالاتی که در سال ۸۱ در یکی از مجلات معتبر ایران به چاپ رسید دراین دهه کمتر مورد توجه جامعه پژوهشگر ما قرار گرفت ، شاید شما هم یکی از کسانی باشید که به دنبال حقیقت ماجرا هستید . پیشنهاد میکنم در ادامه با این مقاله با ما همراه باشید.

مقاله ای که پیش روی شماست برگرفته از مقاله نقدی بر ادعاهای اریک فون دانیکن است که آقای کنت فدر باستان شناس آن را به رشته ی تحریر در آورده و جناب کامیار عبدی ، باستان شناس ایرانی ترجمه نموده است .

 

کامیار عبدی فارغ التحصیل دکترا از دانشگاه میشیگان و مدتی در کالج دارتموت در ایالات متحده‌ به تدریس پرداخت. پس از بازگشت به ایران تدریس در دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقیقات را آغاز کرد . وی به مدت چندین سال به کاوش و بررسی در دشت اسلام آباد (کرمانشاه) پرداخت که نتایج ارزشمندی در بر داشت. همچنین وی در خوزستان، فارس، ایلام و چند نقطه دیگر کاوشهایی داشته است.  

 

                                                  

از وی در نشریات بین‌المللی و داخلی مقالات متعددی منتشر شده که در روشن ساختن برخی از سوالات باستان‌شناسی دوره مس و سنگ و آغاز تاریخی ایران بسیار موثر بوده‌است. وی همچنین تاکنون چند کتاب منتشر ساخته که یکی از آنها جشن نامه ویلیام سامنر است. دکتر عبدی همچنین سردبیر مجله باستان‌شناسی و تاریخ از انتشارات مرکز نشر دانشگاهی است.

 

لیستی از مقالاتی که ایشان ترجمه نموده ودراختیار جامعه ی محقق ایرانی قرار داده اند به شرح زیر است که میتوانید آنها را دانلود کنید.

http://www.noormags.com/view/fa/creator/12682

توضیحاتی که آقای عبدی در ابتدای این مقاله مطرح نموده اند به شرح زیر است:

متاسفانه ما باستان شناسان ایرانی در مباحث تخصصی خود غرق و به افکار عمومی در اطراف خود بی اعتنا شده ایم و توجه نمیکنیم مردم چه اراجیفی را به نام باستان شناسی میخوانند و باور میکنند . نوشته های اریک فون دانیکن نیز از این قماش است . کتاب های چندی به قلم دانیکن چون ارابه ی خدایان و طلای خدایان بارها به زبان فارسی ترجمه و با استقبال فراوان خوانندگان از همه جا بی خبر مواجه شده اند .

                                             

 

مترجم بارها شاهد بوده که افراد تحصیل کرده وحتی باستانشناسان به جای کتابهای موجه این قبیل کتابها را میخوانند ومطالب آنرا حقیقت تلقی میکنند . این در حالی است که باستان شناسان در دیگر کشورها سالهاست که با نشر مقالات اتقادی وبا ارائه ی دلایل و مباحث منطقی ادعاهای اریک فون دانیکن را رد کرده اند . نوشته ای که در ادامه خواهید خواند نقدی مفصل بر اداعاهای فون دانیکن به قلم یک باستان شناس حرفه ای است که در کتابی درسی درباره ی ادعاهای واهی وخیالی منتسب به باستان شناسی منتشر شده است .

پایگاه حقیقت خاموش در چند بخش به نقد این مهملات اریک دانیکن پرداخته است که در زیر لینک این مقالات را مشاهده میکنید. این مقاله هم بخشی تکمیلی بر مقالات ماست که امیدواریم بتواند دید بهتری از موضوعات را به شما نشان دهد. در این مقاله ویرایش های دستوری کوچکی را نیز انجام دادیم و مطالب کوچکی نیز اضافه کردیم تا مقاله ای بهتر ارائه شود.

مقدمه

کارل سیگن در مقاله ای به سال ۱۹۶۳ فرضیه ای را مطرح کرد . کارل سیگن که در ایران به کارل ساگان نیز شناخته میشود فرضیه وجود موجودات زنده در گیتی را مطرح کرد . او سپس این چنین مطرح کرد که به احتمال زیاد برخی از این موجودات زنده به هوشمندی فراوانی دست یافته اند ولذا تمدن هایی را شکل داده اند که از نظر فناوری پیشرفته هستند. سیگن سپس چنین مطرح کرد که احتمالا گروهی از این تمدن ها از سابقه ی تاریخی کافی برخوردارند که به فناوری لازم برای اکتشافات فضایی دست یافته باشند. با این حال سیگن اعتراف کرد مدرکی وجود ندارد که نشان دهد موجودات فضایی با مدن پیشرفته در حال حاضر به کره ی زمین سفر میکنند اما چنین مطرح کرد که بعید نیست زمانی در طول تاریخ بشر از زمین بازدید کرده باشد و مدارکی از خود برجای گذاشته باشند.

                                                 

 

کارل سیگن این نظر را نیز مطرح کرد که چه بسا درمیان اثار باستانی اشیایی باشند که از بازدید موجودات فضایی از زمین حکایت کنند. فرضیه ی سیگن مبنی بر باستان شناسی موجودات فضایی بر روی زمین بسی جالب بود . او فردی نبود که هرچیزی را باور کند درواقع این فرضیه را فردی مطرح کرد که بعد ها یکی از از مشهورترین و برجسته ترین دانشمندان قرن بیشتم شد .

مقاله ی سیگن در نشریه تخصصی علوم فضایی و سیارات منتشر شد که مخاطب آن اخترشناسان و اختر فیزیک دانان بودند لذا عموم مردم از آن ناآگاه ماندند ودیری نپایید که به بوته ی فراموشی سپرده شد . اما پس از پنج سال این پنداشت در بین مردم عمومیت یافت که موجودات فضایی در زمانهای بسیار دور از زمین دیدن کرده ونشان دیدار آنان را در دوران پیش از تاریخ در مدارک باستانشناسی میتوان دید.

انچه بر این پنداشت دامن زد انتشار کتابی با عنوان ارابه ی خدایان در سال ۱۹۶۸ بود . در این کتاب نویسنده ی سوئیسی اریک فون دانیکن چنین مطرح کرد که بینا به مدارک و شواهد انکار ناپذیر باستان شناسی موجودات فضایی در دوران پیش از تاریخ از زمین بازدید کرده ونقش مهمی در شکل گیری تمدن بشری داشته اند .

با این که اریک دانیکن در کتاب ارابه ی خدایان خود به مقاله ی سیگن ارجاعی نمیدهد اما چنین به نظر میرسد که ادعای او در واقع همان فرضیه ی سیگن است که با اغراق و گزافه گویی به شکل افسانه ای در چارچوب علم انسان شناسی در آمده است.

از قرار معلوم عقاید دانیکن بر سه فرضیه ی باستانی ضمنی استوار هستند :

۱ . در سرتاسر جهان تصاویر و نمودهایی از دوران پیش از تاریخ چون نقاشی بر دیوارها ، ظروف سفالی وپیکره ها و همچنین نوشته هایی به چشم میخورد که از نظر منطقی میتوان چنین تفسیر کرد که این نقاشی ها ، پیکره ها و توصیفات مردم بدوی از بازدید موجودات فضایی است .

۲٫ تطور زیست شناختی بشر را نمیتوان درک کرد ، مگر اینکه فرض را براین نهیم که تمدنهای فضایی با علوم پیشرفته در آن دست داشته اند .

۳٫ برخی اشیاء و نوآوریهای باستانی از نظر فنی پیشرفته تر و پیچیده تر از آنند که بتوان آنها را به هوش و خلاقیت انسان پیش از تاریخ نسبت داد .در عوض میتوان اینچنین مطرح کرد که این قبیل اشیای پیشرفته ونوآوریهای مهم راموجودات فضایی با قصد مشخصی دراختیار انسان قرار داده اند.

ادعا میشود این تصویر که در یکی از معابد صقاره مصر وجود دارد ، تصویر هلیکوپتر ، زیر دریایی و جت جنگی بوده که مصریان فناوری ان را دراختیار داشتند . اما آیا شما هم اینگونه فکر میکنید؟ در ادامه مقالات با ما باشید.

ادعا میشود این ماکت ها ،ماکت هواپیما هستند که در آمریکای جنوبی یافت شده اند ! نظر شما چیست؟!

آیا واقعا این تصویر یک لامپ در مصر باستان است؟!

چه کسانی مجسمه های عظیم جزیره ی ایستر را بر افراشتند؟! آیا رد پای فضایی ها درمیان است؟!

آیا این هرم های بزرگ و زیبا یک شب و با مهندس ناظری فضایی ها ساخته شده اند؟! وبسیاری سوالات دیگر که در ادامه با آنها آشنا خواهید شد.

فرضیه ی “نقش جوهر”

نخستین ادعای ذهنی حاکی از آن است که بخشی نقوش یا پیکره های قبل از تاریخ یانوشته های باستانی از موجودات فرازمینی وبازدید آنها از زمین حکایت میکند . این فرضیه چنین مطرح میکند که صدها ، هزاران وحتی دهها هزاران سال پیش سفینه های فضایی درمیان هاله ای از آتش ودود بر سیاره ی ما فرود امدند . از این سفینه ها موجوداتی فضایی در لباسهای فضانوردی خود خارج شدند تا احتمالا از زمین نمونه برداری کنند یا خاک و گیاهان را مطالعه کنند. با پایان یافتن مطالعاتشان ، این موجودات فضایی به سفینه ی خود بازگشتند وراهی سیاره ی خود شدند.

درهمین حال درمیان بوته ها یا پشت تخت سنگی یک انسان باستانی مخفی شده بود وبدون اطلاع موجودات فضایی شاهد تمام ماجرا بود . او سپس به سکونتگاه خود بازمیگردد تا به دیگران از صحنه ی بینظیر “خدایان” و ارابه ی آتشین آنها حکایت کند . این انسان باستانی به دیگران خبر از خدایان و فرشتگانی میدهد که با لباسی پوست سیمین (لباس فضانوردی ) وسری حباب مانند (کلاه فضانوردی) و ابزاری عجیب (گیرنده و فرستنده یا نوعی اسلحه) را حمل میکنند! این مردم سپس تلاش میکنند که تصاویر آنچه را که دیده و شنیده اند را بر روی دیوار غارها و ظروف سفالی ترسیم کنند. از طرفی هم ماجرا سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل میشد و این خدایان باستانی نیز هر از چندگاهی به زمین سرمیکشیدند پس به مردم مسلم شد که آنها خدایان آسمانی هستند. با ابداع نگارش ، مردم شرح بازدید شکوهمند خدایان از زمین را ثبت میکردند. نیاکان ما به انتظار بازگشت خدایان مینشستند ، همانگونه که ما در انتظار هستیم تا موجودات فضایی روزی به زمین بیایند .

به نظر شما این داستان جالب نیست؟! آیا اگر این ماجرا حقیقت داشت جالب نبود ؟!صد البته . اما نکته ای که قابل ذکر است این است که آیا این داستان بر استدلال علمی به روش استقرایی یا استنتاجی ویا شواهد و مدارک علمی استوار هست یا خیر؟

پاسخ این سوال از نظر بسیاری از باستان شناسان و اخترفیزیک دانان خیر است . نخستین سناریوی فون دانیکن را میتوان نوعی فرضیه ی نقش جوهر خواند . نقش جوهر در مطالعات روانشناسی رایج است و گاها این روش مطالعاتی را به نام ابداع کننده ی آن تستهای رورشاخ (Rorschach) نیز میخوانند.

در این قبیل تستها بر روی یک ورق کاغذ قدری جوهر میریزند وسپس آنرا تا کرده و فشار میدهند و بعد به فرد مورد مطالعه نشان میدهند وار او میخواند که آنچه را که میبیند توصیف کند . زیر بنای عقلانی این مطالعه نسبتا ساده است . در نقش جوهر در واقع هیچ تصویر مشخص و واضحی وجود ندارد وتصویری که بیننده تشخیص میدهد درواقع کاملا ساخته و پرداخته ی ذهن اوست . بنابراین با توصیفی که از نقش جوهر ارائه میدهد روانشناس تاحدی به شخصیت و احساسات فرد پی میبرد.

مسئله ای که ما دراینجا به آن تکیه داریم این است که نقش جوهر کاملا به ذهن بیننده بستگی دارد . نقوش به خودی خود الگوی به خصوصی ندارند بلکه همانی هستند که بیننده تشخیص میدهد ومیخواهد که باشد . رهیافتی که اریک فون دانیکن در پیش گرفته بود با تست نقش جوهر قابل مقایسه است . البته اریک فون دانیکن نقوشی را توصیف میکند که واقعا وجود دارند اما باید توجه داشت که این نقوش زاییده ی فرهنگهای دیگرند. بدون شناخت از زمینه ی مذهبی ، هنری یاتاریخی نقوش درچارچوب فرهنگی که آنها را آفریده ، توصیف اریک فون دانیکن از این نقوش در واقع ذهنیت اورا میرساند تا ذهنیت مردمان باستان را .

به عنوان مثال ماسکی را که اریک دانیکن شکل یک فضانورد با آنتن بیسیم مینامد در اصل نمای یک شمن یا کاهن با سربندی از شاخ گوزن یا موجودی اسطوره ای است . دانیکن این ماسک را نمای موجودی فضایی میبیند چون او میخواهد آنرا اینگونه ببیند نه اینکه این ماسک واقعه نمای یک موجود فضایی است .

بر اساس عقاید دانیکن ماسک مربوط به محوطه ای در اکلاهاما و نقش دیگر متعلق به کلرادو است وهردو فضانوردانی با کلاه های انتن دار را نشان میدهند که بر اساس اصل “استره اکام” که در ادامه توضیح خواهیم داد ماسک سمت راست احتمالا یک شمن است که به تقلید از گوزن در مراسم های مذهبی باتوجه به موجودات اسطوره ای به صورت میزده است .

به عنوان مثالی دیگر خطوط نازکا که در مقالات گذشته پایگاه حقیقت خاموش نیز بدان اشاره شده را بررسی میکنیم. گروهی از مردم باستان موسو به نازکا بر چشم انداز های بیابا های جنوب پرو مجموعه ای خیره کننده از نقوش را آفریدند . بیشتر این نقوش خطوطی طولانی بر چشم انداز بیابان اند .جالبترین نمونه ها عبارتند از حدوود سیصد نقش از جانوران گوناگون چون ماهی ، میمون ، پرنده و مار که در مقیاسی وسیع بوجود آمده اند وبرخی از انها صدها متر طول دارند .

توصیه میشود که مطالعات ماریا ریچه (Maria Reiche) را پیرامون این خطوط مطالعه بفرمایید . باستانشناسانی چون ریچه بر این باورند که این خطوط در اثر راه پیمایی انسانها و احتمالا زائران نوعی مراسم مذهبی ایجاد شده اند .احتمالا این راه پیمایی در مسیر این خطوط پیوسته و ممتد یک نوع رقص یا آئین مذهبی بوده است.امروزه کشف شده که خطوط و فلاشهای موجود در این مکان نیز به منابع آب موجود در آنجا اشاره می کند .به هرجال به احتمال زیاد این مکان مکانی مقدس برای ساکنین بومی بوده و مراسمی خاص برای خدایانشان و رسیدن به آب در آنجا برگزار می کرده اند.

                      

 

مردم این نقوش را با کنار زدن سنگریزه های تیره رنگ سطحی وآشکار کردن خاک روشنتر زیر آنها آفریده اند. تردیدی نیست که این نقوش دستاوردی مهم هستند اما نباید چنین پنداشت که انها از عهده ی مردم باستانی خارج بوده اند . این نقوش با لیزرهای فضایی بر روی سنگ کنده نشده اند یا با نوعی ماده ای اسراز آمیز به جود نیامده اند بلکه این نقوش را مردم به آسانی با جارو کردن خاک سطحی آفریده اند . جو نیکل ، مولف نوشته های علمی که درباره ی برخی از ادعاهای افراطی تحقیق کرده است موفق گردید نقوشی را به همان روشی که مردم باستان ایجاد کرده بودند را ایجاد کند. بدین منظور نیکل به همراه شش نفر و شش کیسه آهک موفق شد در طول یک روز طرح کلی یکی از پرندگان نازکا را به طول ۱۲۰ متر ترسیم کند . تنها وسایلی که جز آهک دراختیار داشتند مقداری طناب وچند قطعه چوب بود.

حال ببینیم فون دانیکن درباره نقوش نازکا چه میگوید . در واقع در این مورد اریک دانیکن کمی معقول برخورد میکند و اذعان میدارد که این نقوش را “میتوان براساس یک الگوی کوچک و به کمک یک سیستم جهت یابی با همین مقیاس بزرگ تقسیم کرد.” یعنی دقیقا به همان روشی که جو نیکل عمل کرد . اما فون دانیکن در همانجا اشاره میکند که با این حال ، نظر او براین است که این نقوش را “شاید بر اساس دستورالعملی که از یک سفینه فضایی صادر میشد ترسیم کرده اند.” بار دیگر با توجه به رهیافت نقش جوهر که در بالا به آن پرداختیم فون دانیکن چنین بیان میکند که :”وقتی از آسمان به نقوش پراکنده در دشت نازکا نگاه کردم ، نخستین برداشتم این بود که این دشت پنجاه کیلومتری یک فرودگاه بوده است.”

دراینجا توجه شما را به اصل ” استره اکام ” جلب میکنم. بنابراین اصل فقط فرض را بر این مینهیم که مردم باستانی نازکا زیرک و باهوش بودند وبدون کمک از جایی دیگر خود به تنهایی این نقوش را آفریدند . در واقع مدارک باستان شناختی از منطقه نیز این نظر را تایید میکند. حالا اگر فرض کنیم که نظر آقای دانیکن درمورد این خطوط صحیح میباشد باید اولا فرض را براین نهیم که موجودات فضایی و هوشمند وجود دارند (که ثابت نشده ) ، ثانیا اینان در گذشته های دور از زمین بازدید کرده اند (که این هم ثابت نشده است ) ، ثالثا این موجودات باید نوعی فرودگاه عجیب میساختند که خود ادعای عجیبی است ورابعا از قرار معلوم به منظور تفریح مردم محلی را وامیداشتند که این فرودگاه را با نقوش گسترده به شکل پرنده ، مار ، عنکبوت ، میمون وماهی و … تزئین کنند. نیازی به گفتن نیست که این فرضیه های پی در پی بسیار بعیدند و اصل “استره اکام” به خوبی نشان میدهد که کدام نظر محتملتر است ، نظر باستان شناسان حرفه ای یا نظر اریک دانیکن با ساعاتی گشت زنی در سایت باستان شناسی به چنین نتایجی درخشانی دست یافته است!

اگر به روش استنتاجی به دیگر نتیجه گیریهای ممکن از فرضیه ی پیشنهادی ما توجه کنیم باید انتظار داشته باشیم که در مدارک باستان شناختی به مدل های کوچکتری از نقوش نازکا بربخوریم یا اینکه سبک هنری نقوش نازکا را در دیگر آثار منطقه نیز شاهد باشیم یا اینکه پی ببریم که نقش نازکا بخشی از سنت نقوش بزرگ است که در غرب آمریکای جنوبی رواج داشته است .

وقتی مطالب در نظر گرفته شده را پژوهش میکنیم میبینیم که مدارکی که در تایید این مطالب است بسیار است . مثلا جناب آقای ویلسون (Wilson 1988) از گروهی از نقوش بزرگ در دهه ی پیش خبر داد که در کشور پرو یافت شده بودند . به گفته اغلب باستان شناسان چون ماریا ریچه اطلاعات باستان شناختی وتاریخی حاکی از ان است که این خطوط جاده های آیینی به خاستگاه مقدس یک خانواده یا حتی در برخی موارد کل یک روستا یا منطقه بوده است . برخلاف ادعاهای دانیکن که این خطوط را خارق العاده و بدون زمینه ی تاریخی یا اجتماعی میداند ، این اطلاعات نشان میدهد که این خطوط دستاورد مردم محلی است که آنها را تا همین اواخر در ضمن آیین های مذهبی خود میساختند و به کار میبردند . (Bruhns 1994)

نمونه دیگری از آزمون های نقش جوهر را در کتاب بعدی اریک دانیکن که با عنوان چشمان ابوالهول در ایران نیز به چاپ رسیده و میان طرفداران نظریه فضانوردان باستانی در ایران نیز کتاب مورد علاقه است موضوع الکتریسیته در مصر باستان است. همانطور که در ابتدای مقاله نیز عرض کردیم ، پایگاه حقیقت خاموش با اتکاء به مقاله ی آقای کنت فدر خود نیز مطالبی را برای روشن تر شدن ماجرا ارائه میکند . برخی از این مطالب درچند وقت اخیر در پایگاه حقیقت خاموش منتشر شده اند وما در اینجا به تکمیل آنها میپردازیم.

دریکی از منتهی الیه ی یکی از اتاقک های زیر زمینی در معبد هاتور ، الهه ی موسیقی ، عشق و رقص که در دندره بنا شده است نقش جالبی به چشم میخورد.

اریک دانیکن ادعا میکند که هنر مندان مصری در زمینه ی تامین نور کافی برای طراحی و اجرای نقوش که در محل های تاریک معابد قرار دارند همواره با مشکل روبه رو بوده اند . البته مصر شناسانبدون اینکه قوه ی خیال خود را به کار بگیرند فرض را بر این مینهند که هنرمندان مصری برای روشن کردن قسمت های تاریک از پیه سوز و مشعل استفاده میکرده اند . منابع مکتوب از مصر باستان حاکی از آن است که مردم تکه پارچه را باروغن یا دنبه آغشته کرده ، آنها را به دور شاخه ای میپیچیدند وآتش میزدند. مصریان به شاخه ها نمک میزدند تا از دود و دوده بکاهد. علاوه بر این مصریان از شمع برای رفت و امد درون اتاقک های زیرزمینی و قبرهای اهرام استفاده میکرده اند. این شمع ها به گونه ای ساخته میشدند که برای مدت زمان مشخصی بسوزند ، از این طریق کارگرانی که در هر یا مقبره ای مشغول کار بودند وقتی که شمع رفته رفته روبه خاموشی میگذاشت متوجه میشدند که شیفت کاری انها به پایان رسیده است . مدارکی نیز وجود دارد که نشان میدهد مصریان بادقت چند آینه را در امتداد هم قرار میدادند تا از این طریق نور را از بیرون به قسمت های تاریک منعکس کنند.

البته فون دانیکن توضیحات اینچنین ساده را نمیپذیرد! او ادعا میکند بر روی دیوارها وسقف هیچ یک از سازه های مصری اثری از دوده به چشم نمیخورد ونور حاصل از آینه ها هم ضعیف بوده است. اصل “استره اکام ” به یک پژوهشگر چنین حکم میکند که پاسخ پیش پا افتاده ای ارائه دهد. مثلا اینکه نمک دوده را بسیار کاهش میداده یا اینکه کارگران پس از اینکه کارشان به اتمام رسید دوده را پاک میکردند. از طرفی آزمایشاتی که با آینه های بازسازی شده انجام گرفته نشان میدهد که نوری که به وسیله ی آنها مورد استفاده قرار میگرفت نسبتا زیاد بوده ومهمتر اینکه اصلا دوده ای تولید نمیشده است . البته این نکته نیز قابل ذکر است که این که هیچ دوده ای در اهرام و مقبره ها دیده نمیشود حرف باطلی بیش نیست ،آثار دوده در بسیاری از سنگها و سقف معابد مصری موجود است.

اریک فون دانیکن نه به اصل “استره اکام ” توجهی دارد ونه به آزمایش و تجربه می اندیشد و نه در قید وبند استدلالهای علمی ای است که در بالا به آنها اشاره کردیم . دلیل این موضوع هم چیزی نیست جز اینکه آقای دانیکن به قول منتقدان باستانشناس یک نویسنده ی حاشیه نویس است. او تصویری که در زیر میبینید را اینگونه تحلیل میکند که تصویر زیر یک لامپ است ، ماری که میبینید فیلامان لامپ است .

حالا اگر واقعا در مصر باستان الکتریسیته ولامپ وجود داشت روش استنتاجی به ما چه میگوید؟! باید چه مدارکی یافت شود تا اینچنین فرضیه ای را تایید کند؟ اگر فرضیه ی اریک دانیکن صحت داشته باشد باید انتظار داشته باشیم که طی کاوش های باستان شناسی در مصر به لامپ سوخته ،چه شکسته ، چه سالم ، سرپیچ فلزی ، فیلامان از مواد بادوام و سیم رابط برای کشیدن لامپ به منتهی الیه ی معابد و مقابر دست یابیم. در ضمن باید به مدارکی برسیم که صحت تولید الکتریسته درمصر را اثبات کند تا لامپ روشن شود ولی دانیکن به این چیزها توجهی ندارد و سریعا به شی ء دوهزار ساله ی بین النهرینی اشاره میکند که بنا به ادعای وی نوععی باتری بوده است ، البته این نظر وی نیز مدتهاست که رد شده است (Egger 1996) و با توجه بدین مدارک بی ربط به این نتیجه میرسد که آری مردمان باستان برق داشته اند ! وخواننده ی کتاب های وی نیز بدون تحقیق به تمجید و ستایش چنین شخصیتی بزرگ و باستان شناس حرفه ای ای میپردازند! برای اطلاعات بیشتر مطالب نقد ما در فصل نخست را نیز مطالعه بفرمایید . 

                         

 

هیچ مدرکی مبنی بر استفاده ی مصریان از برق وجود نداشته است وتصویری که اریک دانیکن بدان اشاره کرده نوعی توجیه فرهنگی و اسطوره شناسی دارد که در مقالاتی که لینکشان در ابتدا آمده بدان آنها اشاره کرده ایم . دانیکن هرگز نشان نداد که اثباتی برای ادعای وی وجود دارد ولی اثبات کرد که او شخص بسیار خیال پردازی است . اگر به فرهنگ آن منطقه و زمان مربوط به آن شی ء باستانی توجهی نکنیم خیالات میتواند داستانهایی را بسازد که از حقیقت شیرین ترند.

در ادامه ی مقاله با ما باشید…