سیر تکاملی فرضیه بیگانگان باستانی – بخش پایانی
سیر تکاملی فرضیه بیگانگان باستانی-جمع بندی و نتیجه گیری
فرضیه چندگانه گرایی (تکثرگرایی، کثرت گرایی) کیهانی را باید مادر فرضیه فضانوردان باستانی دانست که حداقل می باید دستاورد تفکرات یونان باستان بوده باشد. بحث از زمان تالس در سده ششم پیش از میلاد شروع شده است و بیشتر فلسفی بوده است. در ادامه فیلسوفانی مانند زنوفانس، آناگزاگوراس و پلوتارک از وجود حیات بر روی کره ماه سخن می گویند و اپیکوروس و لوکریتوس دامنه حیات را به کل هستی تسری می دهند. اما هیچ یک از فلاسفه یونان سخنی از بازدید ساکنان آن سیارات از زمین به میان نیاورده اند.
لوسیان، اولین افسانه نویس حیات فرازمینی که در قرن دوم میلادی می زیست از سفر به ماه می نویسد. اما چیزی که بسیار جالب است این که لوسیان بر خلاف اسلاف امروزی خود معتقد به اخلاقیات است و به هیچ وجه از آن بر نمی تابد. در بیوگرافیش می خوانیم که خانواده اش متمکن بودن اند، لذا وی با فراغ بال به نوشتن می پرداخته است. در مقدمه کتاب تاریخ حقیقی-True History می گوید: « من به خوانندگانم هشدار می دهم، بنابراین نباید به من معتقد شوند». این همان چیزی است که در ابتدا چون رعایت می شد، راه بر بدعت بسته بود. اما با زیر پا گذاردن اخلاقیات در نهایت فرضیه فضانوردان باستانی زاده شد.
پس از سقوط تمدن یونان و استیلای رومی ها با گرایش امپراتوری روم به دین مسیحیت، به سرعت چندگانه گرایی کیهانی قدغن می شود. حدود یک هزاره جز معدود افرادی، کسی از ترس تفتیش عقایدش توسط کلیسا از حیات فرازمینی سخن به میان نمی آورد. طی قرون وسطی در فرانسه است که مجدداً چندگانه گرایی احیا شده و به نشو و نما ادامه می دهد.
در تمام این دوران فلاسفه و الهیون بیش از سایرین در خصوص حیات در سایر دنیاها اظهارنظر می نمایند و این به دلیل فقدان داده های علمی مستند در خصوص حیات فرازمینی است. با اختراع تلسکوپ در سال ۱۶۰۸ و به کار گیری تدریجی آن توسط منجمین و حتی عوام در چند سده اول، مشاهدات در جهت تایید وجود حیات در سایر اجرام منظومه شمسی تاویل می شود. اما با افزایش میزان دقت تلسکوپ ها به سرعت کاندیداهای میزبان حیات مانند کره ماه، خورشید، زهره، مریخ، زحل و . . . رد صلاحیت می شوند. هیول، پروکتور و فلاماریون از عمده صاحب نظرانی بودند که سعی نمودند منازعات مربوط به حیات فرازمینی را علمی تر نمایند و با یافته های علمی معاصر خویش تطبیق دهند.
اما در شرق داستان کاملاً متفاوت از غرب است. قرآن بر خلاف عهدین قابل تحریف و دستکاری شدن ندارد. تحریف و بدعت در تفاسیر وارد شده است. لذا برای مسلمین در خاورمیانه همیشه امکان دستیابی به حقیقت ناب وجود دارد. در تمامی دورانی که بین عقلای غرب بر سر اثبات وجود انسان نماهایی ساکن سایر اجرام سماوی حداقل در منظومه شمسی بحث در جریان است، اعتقاد به ملک و جن جزو اعتقادات عامه مسلمین است و حیات فرازمینی آن هم از نوع غربی هیچ حذابیتی ندارد. علما و فلاسفه اسلامی رغبتی برای ابراز وجود در این عرصه ندارند و در تمام این مدت حد نهایی تفکرات حیات فرازمینی را می توان در بخش هایی از داستان های هزار و یک شب مشاهده کرد. در هند نیز داستان به گونه ای دیگر است. اوج این تفکرات در نظریات بلاواتسکی نمود می یابد و منجر به زایش فرضیه بیگانگان باستانی می گردد.
بلاواتسکی حداقل از افکار و دیدگاه های فلاسفه یونان باستان، دانشمندانی مانند هرشل، لاپلاس و نویسندگانی مانند فلاماریون آگاه بوده است و در نوشته هایش خود به نظراتشان اشاره نموده است. کارهای کلاویتو(۲۰۰۴ و ۲۰۱۳) نشان می دهد فرضیه حیات فرازمینی که در زمان دانیکن بالغ شده و به تکامل رسیده است، ریشه در دهه ۱۸۸۰ دارد، یعنی زمانی که تئوصوفی ها داستان را به گونه ای متفاوت از جریان حاکم تا آن برهه حکایت می کنند. در چندگانه گرایی کیهانی اعتقاد بر این بود که بسیاری از کرات ذی حیات هستند و تا زمان فلاماریون کسی قائل به تفکیک انسان بودن یا انسان نما بودن ساکنین آن کرات آسمانی نمی شد و اکثرا معتقد بودند سایر کرات نیز مانند زمین است و گونه ای از انسان ها در حال زندگی در آنجا هستند. این فلاماریون و روزنی بودند که اولین بار اظهار داشتند شاید حیات فرازمینی از بن و اساس متفاوت از حیات زمینی باشد و حتی روزنی در سال ۱۸۸۷ بحث از ورود موجوداتی ترسناک به زمین در دوران ماقبل تاریخ را پیش می کشد.
تا قبل از این اشخاصی مانند لوسیان(قرن دوم میلادی)، آریوستو (۱۵۳۲)، کپلر(۱۶۳۴)، گادوین(۱۶۳۸)، ویلکینز(۱۶۴۰)، دی برگراک(۱۶۵۶)، ژول ورن (۱۸۶۵) از سفر به ماه گفته بودند و سوئدنبرگ در سال های ۱۷۴۳- ۱۷۴۵ به ناهید و بهرام سفرهای متوالی داشت. اصلاً به فکر کسی خطور نکرده بود که ساکین سایر نقاط هستی را به زمین دعوت نماید، تا این که روزنی چنین کرد.
دوران شکل گیری مکتب تئوصوفی(۱۸۸۰) مصادف با تغییر شکل فرضیه چندگانه گرایی کیهانی به فرضیه بیگانگان باستانی است. خمیرمایه اصلی و فعلی فرضیه فضانوردان باستانی از عقاید بلاواتسکی، الیوت و بیزانت نشات گرفته است و دیدگاه سایر فلاسفه، نویسندگان و حتی بسیاری از اخترشناسان ماقبل بلاواتسکی بیشتر شبیه به تخیلاتی بچه گانه بوده است. بلاواتسکی یک سال پس از روزنی، در کتاب دکترین راز(۱۸۸۸) جلد دوم بخش منشا انسان، از امکان حیات در دنیاهای دیگر می گوید و بحث می نماید که باستانیان از موجودات روحانی پیشرفته ای مطلع بوده اند که ساکن کراتی مانند ماه و زهره بودند. ایشان از زمین بازدید داشته اند و به تکامل بشری کمک کرده اند. لذا بلاواتسکی و در ادامه شاگردش الیوت بر دو نکته کلیدی تاکید داشته اند:
۱- غیرمادی بودن فرازمینی های ساکن ماه و ناهید
۲- آمدن آن ها به زمین و کمک به پیشرفت تمدن انسانی(سانات کومارا از سوی اعضای سلسله سران روحانی زهره برای کمک به تعالی و هدایت بشر به زمین فرستاده شد)
پس از بلاواتسکی، الیوت، از دخالت مستقیم ساکنین زهره در جهت پیشرفت تمدن انسانی می گوید. موازی با آنی بیزانت، چارلز فورت پیشنهاد داد که سایر دنیاها ممکن است در گذشته بسیار دوری با ما در ارتباط بوده اند و فناوری پیشرفته را برای ما باقی گذاشته باشند و یا زمین را مستعمره خود نموده باشند. با این حال، فورت هرگز مدعی نبود که چنان چیزهایی خارج از کتابش نیز حقیقتاً اتفاق افتاده اند، وی از امکان چنان اتفاقاتی سخن گفته بود و در خصوص بیگانه بودن، چند بعدی بودن، غیرمادی بودن، دور بود یا نزدیک بودن محل سکونت آنها چیزی نگفته بود.
اما با آمدن فیلیپ هوراد لاوکرافت به عرصه، روند ماجرا دچار تغییر می شود. او تفکرات تئوصوفی ها را به سخره گرفته و زمانی که در دهه ۱۹۴۰ چشم از جهان فرو می بست فرازمینی های غیرمادی تئوصوفی ها تبدیل به موجوداتی مادی لاوکرافتی شده اند. لاوکرافت به این میزان ابراز عقیده بسنده نکرد. در اثر شاخص لاوکرافت به نام ندای کثولهو (۱۹۲۶) نمونه های قدیمی تر شامل کثولهو، از آسمان ها به دنیای جوان(زمین) آمدند و شهرهای بزرگی را بنا نهادند که هنوز می توان باقی مانده آنها را در جزایر اقیانوس آرام دید. قدیمی تر ها با خویش هنر خلاق و هیروگلیف(که اکنون غیرقابل درک است) را به ارمغان آوردند. آنها برای انسان از رویاهایشان صحبت نمودند و آیینی را جهت عبادت شدنشان برپا نمودند. بدین ترتیب کار به جایی رسید بشری (علی الخصوص انسان غربی) که از بزرگ ترین آمالش دستیابی به ماه و تسخیر فضا بود، داشت در یک سده برای دومین بار با بحران هویت روبه رو می شد. اولین بار داروین با بیان فرضیه تکامل به این عمل دست زد و دومین بار نیز بلاواتسکی از پنجره ای جدید به اشرف مخلوقات بودن انسان شک کرد.
کسانی که بر فرضیه فضانوردان باستانی اشراف دارند، می دانند که مباحث تئوریک این فرضیه چیزی بیشتر از دیدگاه تئوصوفی ها به همراه فورت و لاوکرافت نیست. لذا ایشان خط مشی کلی را تدوین نمودند و دیگران می بایست به آجر چینی بین چارچوب می پرداختند. تقریباً معاصر با لاوکرافت است که با پیشرفت علم اخترشناسی، اخترفیزیک و . . . همه متقاعد شده اند حیات هوشمند فرازمینی لااقل در منظومه شمسی سکنی نگزیده است. عاقبت دو هزاره داستان سرایی و ابراز عقاید فلسفی این شد که حیات فرازمینی از نوع مادی وجود ندارد. سکوت سنگینی بر خیمه نظریه پردازان حیات فرازمینی حاکم می شود گویی تا عمود خیمه را نشکند، دست بردار نیست.
ناگهان اشیا ناشناس پرنده (یوفو) در جای جای آسمان زمین مشاهده می شوند که فوراً گروهی تحت عنوان یوفولوژیست ها و تماس گرفته شدگان بشقاب پرنده ای آن را مفرری امن می یابند و با تمام وجود به آن چنگ می اندازند. اکنون نوبت به اینان رسیده است که چرخ فرضیه فضانوردان باستانی را بچرخانند و میخ های خیمه خود را خیلی محکم در زمین محوطه فرضیه فضانوردان باستانی فرو نمایند. چنان روحی در این فرضیه دمیده شد و خون در رگ این گمان در حال احتضار جریان یافت که فکر می کردی دیگر زمین نخواهد خورد. سریعاً فرضیه اصلاح شده و یک تبصره می خورد: فرازمینی هایی که فکر می کردیم از خورشید، عطارد، زهره، ماه، مریخ و . . . به زمین رفت آمد داشته اند، اصلاً متعلق به منظومه شمسی نبوده اند بلکه از سایر منظومه ها می آمده اند و می آیند. اینان سوار بر بشقاب پرنده دست به سفر بین سیاره ای می زنند!
از عمده دلایلی که باعث می شود به فرازمینی بودن یوفو شک کنیم، این است که تا قبل از مشاهده اولین یوفوها در دهه ۱۹۴۰ کسی از پیشینیان حرفی از یوفو یا سفینه فضایی نزده است. لوسیان که از طریق طوفان دریایی به ماه می رود. شخصیت شعر آریوستو از طریق ارابه یزدانی که حضرت الیاس را به مدد گردباد به عرش برد، به ماه سفر می نماید. کپلر در کتاب رویایش از سفر جوانی ایسلندی به کره ماه البته با کمک مادر ساحرش سخن می گوید. گونزالز، شخصیت یکی از داستان های گادوین با استفاده از ارابه ای که توسط چند پرنده به نام گانساس پرواز می کرد، به ماه سفر می کند.
ویلکینز در آثارش ابراز داشت که چرا بشر نباید یک روز وسیله ای برای سفر به ماه اختراع نماید. وی ماه پیمای مد نظرش را ارابه پرنده نامیده بود. دی برگراک خودش ایده های تازه ای در خصوص پیشران های هوایی و فضایی درباره راکت و رمجت(ramjet) را مطرح می نماید. ژول ورن فرانسوی در کتاب از زمین به ماه و دنباله های آن از سفر سه مرد و دو سگ به ماه می نویسد که با کپسولی مخصوص انجام می گیرد. در سطح جهانی و حتی ایران شخص ژول ورن به نوشتن رمان هایی نسبتاً علمی که بعدها کلیت آنها تحقق یافته، معروف است. هیچ کدام از این متفکرین اسمی یا توصیفی که به مفهوم امروزی بشقاب پرنده یا یوفو سازگار باشد، ارائه نکرده اند که البته منطقی هم هست زیرا هیچ یک هیچ وقت در طول حیاتشان ندیده، نشنیده یا نخوانده بودند که در فلان محل موجوداتی متعلق به فلان کره سماوی فرود آمده اند. لذا وقتی اولین یوفو مشاهده شد و حاشیه نویسان خواستند به نوشتن در مورد آن بپردازند در مرحله اول متوجه شدند که مفهومی به نام یوفو یا بشقاب پرنده فاقد هرگونه تاریخچه است، همان گونه که یک کامپیوتر و موبایل فاقد تاریخچه قدمت دار است.
از نیمه دوم قرن بیستم گام های بلند و استواری در راستای فرضیه فضانوردان باستانی برداشته شد. اگر فورت با جمع آوری شواهدی تحت عنوان اشیا و مصنوعات نابجا در تکاپوی اثبات وجود موجودات هوشمند غیر انسانی بود، اگر لاوکرافت اسطوره ها را به نفع فرضیه بیگانگان باستانی مصادره نمود، پاولز و برگیر به فرضیه انسجام بخشیدند، دانیکن نیز آن قدر درون حاشیه فرو رفت که دیگر کسی هماوردش در تحریف واقعیات نشد و به قول معروف دست هم قطارانش را هم از پشت بست! در واقع همین تندرویی فون دانیکن است که از نظر طرفدارانش نقطه اوج اول و شکوفایی فرضیه بیگانگان باستانی محسوب شده و از دید منتقدین نقطه آغاز افول فرضیه بیگانگان باستانی گردیده است. پژوهشی که کنث فدر در خصوص بازتاب نظریه فضانوردان باستانی در اذهان عمومی انجام داد موید این بود که در دهه ی ۱۹۷۰و ۱۹۸۰ حدود ۲۵% دانشجویان یعنی از هر چهار نفر، یک نفر به این نظریه باور داشت. لکن بیست سال بعد طرفداران این نظریه در غرب به کمتر از ۱۰% تنزل نمود. فون دانیکن درصدد است که فوراً و دفعتاً تا ته خط برود و برایش مهم نیست که چنین عمل نسنجیده ای چه عواقبی می تواند در پی داشته باشد.
نقطه اوج دوم فرضیه فضانوردان باستانی را باید کتاب سیاره دوازدهم ذکریا سیتچین بدانیم. بر خلاف دانیکن که تخصص وافری در مصادره نمودن خدایان تمدن های باستانی و فرازمینی جلوه دادن آنها دارد، سیتچین سعی نمود کاری اصولی و باورپذیر انجام دهد. او مفاهیمی همچو آنوناکی، نیبیرو و . . . را وارد فرضیه فضانوردان باستانی نمود. استدلالات شبه علمی وی به علم بسیار نزدیک تر شده و تشخیص آن کاری هر کسی نیست. پس از سیتچین، فرضیه فضانوردان باستانی روند نزولی را شروع نموده و تاکنون به همان روندش در حال ادامه دادن است. سه دهه است که دیدگاه قابل تامل و مقتدری از سوی نظریه پردازان حامی فرضیه فضانوردان باستانی ارائه نشده است و همه به تکرار مکررات پرداخته اند.
جنبش علمی بررسی حیات فرازمینی، مخصوصاً حیات هوشمند تقریباً از ۱۹۶۱ شروع شد، زمانی که فرانک دریک معادله معروفش را برای اندازه گیری تعداد سیاره های دارای حیات هوشمند قادر به سفر فضایی را ارائه نمود. وی مدتی بعد به همراه کارل ساگان پیام هایی خاص را به نقاط خاصی از فضا ارسال نمودند به این امید که پاسخی دریافت نمایند. موازی با این کارها و حتی قبل از آن، دو سازمان فضایی امریکا و شوروی، کوچک ترین گامی در راستای بررسی وجود حیات هوشمند در منظومه شمسی انجام ندادند. مفاهیم و اصولی مانند سیاره مناسب برای زندگی(Goldilock) در هر منظومه دانشمندان آژانس های فضایی را دلسرد می کرد و در این باره رغبتی برایشان وجود نداشته و ندارد.
با توجه به رشد صنعت سینما و فروش اعجاب آور فیلم هایی مانند آواتار(۲۰۰۹)، ترنسفورمز تاریکی ماه(۲۰۱۱)، انتقام جویان مارول(۲۰۱۲) و . . . که به نظر می رسد هنوز ادامه داشته باشند، پیش بینی می شود که به تدریج فرضیه فضانوردان باستانی به وضع ماقبل قرن بیستم بازگردد با این تفاوت که این بار صرفاً به عنوان یک سبک سینمایی دنبال شود. عمده تفاوت فرضیه بیگانگان باستانی و چندگانه گرایی کیهانی در این است که بشر تقریباً مطمئن شده بر روی خورشید، عطارد، ناهید، ماه، مریخ و قمرهایش، مشتری و قمرهایش و حداقل تا زحل هیچ حیات هوشمندی چه از جنس زمینی چه از جنس مادی وجود ندارد، اما در چندگانه گرایی حتی بعضی از صاحب نظران بر این عقیده بودند که خورشید نیز دارای حیات هوشمند است.
براستی آیا برخورد فضایی ها با ما مردم زمین بدتر از برخورد نژاد سفید با سیاهان آفریقا در طول تاریخ بشریت است؟ براستی آیا برخورد فرازمینی ها با زمینی ها بدتر از برخورد دول استعمارگر غرب با شرق است؟ اگر انگلیس با مکر و حیلت نفت ما را استخراج می کرد و می برد، هنگامی که نفت ملی شد، آیا تاسیسات استخراج و پالایش نفت آنها باقی نماند؟ شکی در آن نیست که موجودات فضایی در راه ارتباط با ما کاری بیش از ایجاد حلقه مزارع گندم و ویراژ دادن یوفوهایشان در آسمان زمین انجام نخواهند داد!
گرچه معادله دریک می گوید که در همین کهکشان راه شیری هم باید حیات هوشمند قادر به سفر فضایی وجود داشته باشد، اما پروژه ستی و وتی(SETI&WETI) هنوز هیچ مدرکی موید اثبات ادعای دریک هم نیافته اند. به نظر این جانب هرگز هم نخواهند یافت. اینها تنها تلاش های علم در راستای بررسی علمی حیات هوشمند فرازمینی بوده است. این حقیر به عنوان یک محقق مبتدی معتقدم اگر موجود فضایی به گونه ای که غرب آن را در بوق و کرنا کرده است، وجود داشت، تا کنون باید فدارسیون بین کهکشانی جنگ های ستاره ای رابرت لوکاس بنیان نهاده شده بود و ما هم یکی از اعضای آن بودیم، حداقل آبدارچی آن!
شک ندارم که فقط و فقط یک موجود هوشمند مادی در کل کیهان، فقط بر روی سیاره ای به نام زمین زندگی می کند به نام انسان. هیچ نسلی از این انسان بر روی هیچ سیاره دیگری وجود ندارد. اما این که چرا باید کیهانی برای انسانی خلق شود، به دو دلیل کاملاً اشتباه است: اول به این دلیل این که ابتدا کیهان خلق شده است و مدت ها پس از تولد زمین و شکل گیری حیات پیشرفته بر روی آن، در آخرین گام انسان قدم بر روی زمین گذاشته است. به عبارتی ابتدا انسان خلق نشد و سپس کیهان، که بگوییم مگر می شود کیهانی فقط و فقط برای یک نوع نژاد هوشمند به نام انسان خلق شده است. فی الواقع آفریده شدن ما انسان ها فقط یک مرحله از مراحل آفرینش است و هیچ مدرکی در دست نیست که اثبات کند مهم ترین مرحله است. پیشرفت تکنولوژیک، بشر امروز را غرق در وهم نموده است. بی تعارف باید گفت که خلق انسان صرفاً یک پروژه بود که تمامی شواهد تا به امروز نشان از ناموفقیت آمیز بودن آن دارد.
دوم این که ما تنها مادی ها هستیم، لیکن تنها هوشمندها نیستیم. هوشمند غیرمادی هم وجود دارد، یک نمونه اش همان هایی است که با هلنا بلاواتسکی ملاقات داشته اند و او در نوشته هایش به ایشان اشاره نموده است.
می توان مدعی شد که مفهوم فرشته در تمام ادیان الهی تقریباً یکی است یا به هم نزدیک است. اما جن(Jinn) مفهومی است که در تورات و انجیل بسیار تحریف شده و غربیان برداشتی مانند مسلمانان از آن ندارند. مشابه ترین مفهوم برای ایشان همان دیوها یا اهریمن ها(Demons) است که این لفظ کل مفهوم جن را در بر نمی گیرد و فی الواقع یکی از زیرشاخه های جن است و البته بسیار بوی مادیات هم می دهد. فراماسونرها و جوامع مخفی دهه هاست که از بین النهرین، مصر و هند دانش ارتباط با جن را کسب نموده اند و سهوی یا عمدی آن را کتمان نمودند و یا نامش را ارتباط با ارواح نهادند. در واقع از زمانی که غرب به فکر استیلای بر شرق افتاد، نادانسته به زیر استیلای اهریمنان متون عهدین رفت. ارواحی که فراماسونرها با آنها در ارتباطند همان Demons متون عهدین است که ما مسلمانان آن را با لفظ شیطان، خناس و ابلیس می شناسیم.
و اما یک حقیقت بسیار تلخ!
در اینجا موکد تاکید می کنم که دیدگاه ماتریالیستی(مادیگرایی)، مسیحیت و یهودیت رایج فعلی نهایتاٌ توان نقد و رد فرضیه فضانوردان/ بیگانگان باستانی را دارا هستند و ناتوان از ارائه فرضیه جایگزین می باشند. اما دو قطب هم هستند که می توانند در این حیطه فرضیه ای ارائه نمایند. آیین کفرآمیز هندی نظریه شیطان خدایی را در دستور کار دارد. شیطان نیز می دانیم که بزرگ گروه جن کافر و مشرک است. هندوان از زمانی که از ایرانیان جدا شدند به پیشرفت و توسعه جن پرستی پرداختند، اما ایرانیان در عهد رسول الله توانستند کاملاً از آنان فاصله گیرند. امروز از این جا به شما اعلام می دارم که در میان مکاتب اسلامی، فقه قدرتمند شیعه به راحتی می تواند ایراد دیدگاه غربی فرضیه بیگانگان باستانی را یکی یکی مشخص نموده و بدعت ها را از آن بزداید و آنچه تصریح اکید قرآن است را به ما بنماید.
اگر بخواهم نام دیگری بر این تحقیق بگذارم، نامش را می گذارم: از هلنا بلاواتسکی تا سید مرتضی رضوی. بلاواتسکی تحت تاثیر ملاقات هایش با غیر مادی ها در هند و تبت، آیینی جهت پرستش و اجرای دستورات آنها ابتدا در آمریکا بنا نمود و سپس به ادیار هند نقل مکان نمود. وی تا حدود زیادی موفق بوده است که روح شیطان پرستی بت پرستان را در قالب آیینی نوظهور و به روز شده مجدداً به بشر امروز غربی قالب نماید. او از معدود نماینده های ممتاز جریان کابالی در یک سده اخیر است.
سید مرتضی رضوی با کتاب انقلابی کابالا که در آن تاریخ شیطانی را شناسایی نموده است، در حین برشماری حوادث عمده تاریخ مذکور به صورت گام به گام، خواننده با بصیرت را به این نتیجه می رساند که: بعلبک، برج بابل، اهرام مصر همگی گام های بلند و افتخارآمیز بشری در پرستش شیطانی از نوع اجنه است که خود را خدا جا زده است. رضوی به شما می گوید که چگونه سده ها بعد از به زیر آب رفتن تمدن قوم نوح، شایعه آتلانتیس شکل گرفته است و . . . . حرف های رضوی جای شنیدن و تفکر بسیار دارد. بالاخره هر فردی در راه یافتن حقیقت، مسیرهای مختلفی را امتحان می کند و یک مسیر را بر می گزیند. این مسیر می تواند یک مسیر جدید باشد و یا یک مسیر امتحان شده توسط پیشینیان. وظیفه خود می دانم که بگویم روح کلی نظریات ایشان بسیار بدیع و جدید است، اما در جزئیات این وظیفه تابعین است که اگر ایرادی و ضعفی را شناسایی نمودند در جهت رفعش نیز تلاش نمایند.
نژاد انسان تنوعی ندارد و رنگ پوست و زبان تنوع ظاهری است، اما در مورد نژاد جن سخن گفتن به این سادگی ها نیست، کما اینکه خود لفظ جن چیز زیادی را روشن نمی سازد. از نظر من ارتباط با اجنه الزاماً از طریق دروازه های به اصلاح ستاره ای یا درون هرم صورت نمی گیرد. خود اجنه که به سهولت به دنیای انسانی قدم می گذارند و در بسیاری موارد حتی انسان قادر به تشخیص جن بودن مخاطب خود حداقل در همان برهه نیست. اما رفتن انسان به بعد اجنه کمی سخت تر است و باید با انجام یک سری اعمال خاص که زیاد هم سخت نیست، انجام شود و لازم نیست حتماً در یک محیط خاص باشد بلکه به جا آوردن صحیح اعمال است که دیوار حایل را می شکند.
ساگان و شکلوسکی نیز به حضور نژاد هوشمندی غیر از انسان در زمین پی برده بودند نه از این بابت که با آنها برخورد مستقیم داشته اند که از روی شواهدی که در لابلای تمدن بشری برجای گذاشته بودند. اما رشد در بستری از مادیات بزرگ ترین مانع بر سر راه درک درست ایشان از واقعیات پشت پرده بوده است. با دیدگاه مادیگرایانه چگونه می توان به ما بعد الطبیعه معتقد بود؟ چگونه می توان به وجود خدای واحد لامکانی و لازمانی معتقد بود؟ لذا پذیرش مادی گرایی از اینجا به بعد مانع از ادامه بحث می شود.
بنابراین در این جا غیر الهیون را وا می گذارم و دو سئوال از الهیون مخصوصاً مسلمانان دارم. سئوال اول: آیا خداوندی که به صراحت بارها از مخلوقاتی به نام فرشتگان نام می برد و حتی چند تن از آنان مانند جبرئیل، میکائیل، اسرافیل، ازرائیل، هاروت و ماروت را به اسم نام می برد، از گروهی دیگر تحت عنوان کلی اجنه سخن می گوید تا آنجا که یک سوره را به این آفریده ها اختصاص می دهد، شیطان، ابلیس و خناس را از ایشان بر می شمرد، چرا و به چه دلیل در خصوص موضوعی به نام فرازمینی های مادی- در همین بعدی که ما هستیم– زندگی می کنند، باید مبهم صحبت نماید و ما انسان ها را در دنیای ابهامات رها سازد؟
سئوال دوم: می دانیم که فرشتگان مطیع الله هستند و بی اذن وی راه خطا نمی روند، پس پیامبر هم لازم ندارند. اما اجنه هم مانند انسان نیازمند راهنمایی و رهنمون شدن به راه سعادت هستند. خود قرآن می گوید که دوزخ محلی است که انسان کافر و جن کافر در کنار هم عذاب می شوند و گاهی انسان ها با آنها به مکالمه و مخاصمه می پردازند. پس اجنه هم پیامبرانی داشته اند تا نتوانند بهانه ای مبنی بر بی اطلاعی از وجود روز حساب داشته باشند. پر واضح است که جز معدود پیامبران انسان مانند موسی و محمد که پیامبران جن هم بوده اند، جنیان پیامبرانی از جنس خود داشته اند. اینها همه جزو آیات قرآنی است. چرا در قرآن از بحث و مخاصمه جن و انس صحبت می شود، اما این بحث ضلع سومی به نام فرازمینی ها ندارد؟ چرا قرآن می گوید: ای جن و انس، آیا پیامبرانی از بین شما برای شما نیامدند(سوره انعام آیا ۱۳۰) اما نمی گوید ای جن، انس و فرازمینی های ساکن آسمان ها مگر پیامبرانی از جنس شما برای شما نفرستادم؟
کلماتی مانند « دابه » که در قرآن آمده است، یا آیاتی با مفهوم آنچه در آسمان ها و زمین است، بار معنایی در حد فرازمینی مادی در خود ندارد. کاملاً مشخص است که یک جای کار می لنگد، آن هم اساسی. در واقع این سئوالات مقدمه ای است برای بحث آتی که نشان می دهم فرازمینی به مفهوم مادی مانند ما انسان ها وجود ندارد.
اما اجازه دهید که قدری دیگر به تحلیل هایمان ادامه دهیم. از داستان شهاب ثاقب که در قرآن آمده علاوه بر استراق سمع اجنه، ابتدا می توان به این قضیه پی برد که توان اجنه در جابه جایی در مکان در آنی شدنی است. حتی داستان سلیمان نبی و ملکه سبا نیز آن را تایید می کند. حال این که محدودیت سرعت نور را دارند یا خیر، بحث دیگری است اما برای ما انسان ها جابه جایی در مکان بسیار بسیار زمانبرتر می باشد. در ثانی همین داستان شهاب ثاقب گوشزد می نماید که اجنه توان نزدیکی به عرش را دارند چه رسد به پیمودن فضای ظاهراً لایتناهی کیهان مادی ما انسان ها. جناب آیت الله مرتضی رضوی از روح چهارم یا روح القدس صحبت می کند، این باید همان بعدی باشد که هر انسانی به آن دست یافته، توانسته طی الارض حقیقی انجام دهد تا حد بسیار زیادی فارغ از زمان و حتی فراتر از سرعت نور.
اکنون به نظر شما چه چیزی باعث شده است که بسیاری از مردم معتقد باشند فرازمینی ها در گذشته های دور با نیاکان ما ملاقات داشته اند؟
و اما نقد مقدمه اولین قسمت از این سری
در کتاب الکترونیکی شواهد، قسمت اول از فصل اول- ترجمه فارسی مستند بیگانگان باستانی در سایتی به نام Ancientaliens.ir آمده است: «چند سال قبل از فرود اولین انسان بر روی کره ماه، یک محقق سوییسی به نام اریش فون دانیکن با انتشار کتاب شوک برانگیزی به نام «ارابه خدایان»، نظریه خاص بیگانگان باستانی را ارائه داد. بر طبق نظریه او در زمان های بسیار دور بیگانگان فضایی به زمین سفر کرده اند و به انسان کمک کرده اند تا راه پیشرفت را بپوید. او معتقد است سازه های عظیم باستانی نظیر اهرام مصر و معابد عظیم مایاها و اینکاها و بسیاری از بناهای عظیم دیگر در سراسر جهان که باستان شناسان تا کنون پاسخی درباره چگونگی ساخت آنها ارائه نداده اند را زمینی ها با علوم فضاییان ساخته اند . . . دانشمندان، محققان، نویسندگان، باستان شناسان و متخصصین بزرگی از سرتاسر دنیا درباره این نظریه صحبت کرده اند . . . ».
اولاً- بیگانگان باستانی یک فرضیه است و از آنجا که جوامع علمی و دانشگاهی آن را تایید نکرده اند هنوز به یک نظریه تبدیل نشده است. در ثانی چرا باید کل علما با چند انسان که خود موسوی عزیز(مسئول سایت) آنها را محقق خطاب کرده مخالفت نمایند؟ آیا دانیکن این قدر ارزشمند است که کل جامعه آکادمیک جهانی با وی از سر لجاجت در بیاید؟ اگر مدرکشان مدرک است چرا هیچ دانشگاهی حتی دانشگاه های بومی کشور سوییس از دانیکن حمایت نمی کنند؟
دوماً-ریشه فرضیه فضانوردان باستانی به سال های ۱۸۸۰ بر می گردد و نه ۱۹۷۰، یعنی زمانی که هلنا بلاواتسکی پایه این بدعت را گذارد و نه اریک فون دانیکن.
سوماً- هیچ نسخه ای از کتاب ارابه خدایان چه به زبان فارسی چه به زبان انگلیسی یا زبان مادری، منبع ندارد. برای مثال آیا خود دانیکن به ایران آمده و کوزه های تپه سیلک را مشاهده نموده، خودش در مورد فرهنگ و هنر آن زمان ایران مطالعه نموده و خودش به این نتیجه رسیده که آن موجود با شاخ های عجیب یک موجود فضایی در لباس فضایی است و آن شاخ ها در واقع آنتن هستند؟ در مورد سایر مطالب کتابش چطور؟ هر کسی که تاریخ ایران را خوانده باشد می داند که حفاری تپه سیلک را گیرشمن انجام داده است. وقتی ما از حاصل دسترنج دیگران در کار تحقیقی خود استفاده می کنیم، نباید منبع را ذکر کنیم؟ آیا ذکر نکردن منبع به معنای این نیست که تمام آن کار را خودمان انجام داده ایم؟ تمامی دانشجویان می دانند که کتاب بدون منبع هیچ ارزش علمی ندارد.
چهارماً- با توجه به این که فرضیه بیگانگان باستانی از بلاواتسکی شروع می شود و توسط اشخاصی مانند الیوت، فورت، لاوکرافت، ویلکینز، کلوسیمو، چاروکس، الهوت، برگیر و پاولز، اگرست، دریک، ویلیامسون، میسراکی، دانیکن، وریلهان، تمپل، سیتچین، برلیتز، چیلدرس و . . . ادامه داده شده است، این فرضیه عام است و نه خاص.
پنجماً- باستان شناسان در خصوص تمامی سازه های سنگی اظهار نطر نموده اند. بگذارید یک بام و دو هوای طرفداران فرضیه بیگانگان باستانی را بررسی کنیم. گروهی از متفکرین بر این عقیده اند که اهرام را با استفاده از سطح شیب دار داخلی ساخته اند و سنگ بکار رفته در بنا از جنس سنگ معمولی معادن اطراف خود اهرام است که اگر به ابوالهول و اهرام در یک تصویر نگاه کنید متوجه می شوید که ابوالهول خودش درون یک معدن خیلی خیلی بزرگ قرار دارد!
گروه دومی همانند داویداوویتس و بارسوم معتقدند که حداقل مقداری از سنگ اهرام سنگ طبیعی نبوده بلکه سنگ مصنوعی هستند به عبارتی نوعی بتون تحت عنوان کلی جئوپلیمر می باشند.
حال طرفداران فرضیه بیگانگان باستانی در مقابل هر دو گروه قد علم کرده اند. چگونه؟ به این صورت که در جواب گروه اول می گویند جنس سنگ اهرام از گرانیت و دئوریت است و با استفاده از تکنولوژی ضد جاذبه، سنگ ها را شناور نموده اند و در محل مورد نظر مستقر نموده اند. در مقابل گروه دوم نیز پاسخ داده اند که فرمول جئوپلیمر را موجودات فضایی به فرعون جوزر داده اند.
می بینید که ایشان در هر صورت می خواهند موجودات فضایی را در ساخت اهرام دخیل نمایند، حال به هر قیمتی که شد! غافل از این که اگر بتون است چه نیاز به شناور سازی؟ و اگر سنگ است دیگر فرمول بتون به چه کار می آید؟
ششماً- فقط دو تن(دانیکن و چیلدرس) از ده ها نفر کارشناسان مستند بیگانگان باستانی افراد صاحب دیدگاه بوده اند. به عبارتی به جای این که مستند شهرتش را مدیون کارشناسانش باشد، کارشناسان با اظهار نظر در این مستند به شهرت رسیده اند.
هفتماً- منظور جناب سید حسن موسوی از این که گفته اند دانشمندان، محققان، نویسندگان، باستان شناسان و متخصصین بزرگی از سرتاسر دنیا درباره این نظریه صحبت کرده اند، چیست؟ اگر منظورشان چند تن از اشخاص هوادار فرضیه بیگانگان باستانی است که آن هم طوطی وار سخنان پیشینان خود را تکرار می کنند، باید بگویم اینان که نماینده جامعه علمی نیستند. خود علما بر اینان نام حاشیه نویس نهاده اند چرا که همیشه در حاشیه اند و نه در بطن ماجرا!
همه می دانیم تا ادعایی ارائه نشود که کسی به نقد و رد آن نمی پردازد. پس از ارائه فرضیه فضانوردان به صورت نه کاملاً منسجم بود که به تدریج جنبش مقاومت علیه فرضیه مذکور به سردمداری کارل ساگان، رونالد استوری، کلیفورد ویلسون، مایکل هایزر، هنری اورکات، کنث فدر، جیسون کلاویتو، کالاهان، کارول و . . . شکل می گیرد. اکنون با افول فرضیه فضانوردان باستانی، ما شاهد اوجگیری جنبش مقاومت هستیم. ساگان به رد ادعاهای دانیکن و تمپل می پردازد، استوری و ویلسون به نقد دانیکن پرداختند، هایزر نقطه مقابل سیتچین است. اورکات به رد شواهد فرضیه بیگانگان باستانی از تمدن مصر پرداخت. امثال فدر، کلاویتو، کالاهان و کارول نیز به کلیت فرضیه یورش آوردند. اما شما نام هیچ یک از این منتقدین را در مستند بیگانگان باستانی نه خواهید شنید و نه خودشان را خواهید دید.
هشتماً- در همان دقایق ابتدایی فصل اول مستند ابراز می شود که میلیون ها نفر در سراسر جهان بر این باورند که زمین در گذشته های دوری توسط بیگانگان مورد بازدید قرار گرفته است. در سال ۲۰۰۹ هنگامی که راوی مستند در حال ابراز چنین مطالبی می باشد، جمعیت زمین ۷ میلیارد است. چند میلیون کجا و چند میلیارد کجا. لذا باید گفت این فرضیه گمنام افتاده و هنوز خیلی خیلی مانده است که فرضیه بیگانگان باستانی بخواهد حرفی برای گفتن داشته باشد. در حالی که طرفداران این فرضیه حتی تا ۹۰ درصد مردم را معتقد به موجود فضایی قلمداد می کنند.
یادآوری نمایم که به هدف اول و دوم که در مقدمه سری اول بیان کردیم رسیده ایم و از هدف سوم نیز پاسخ سئوال چه کسی بذر فرضیه را کاشت و چه کسی آن را به ثمر رساند، دادیم. اما سئوال آخر از هدف سوم که چه کسی از ثمرات این فرضیه بهره مند گشته است را اجازه دهید در مقاله ای دیگر بررسی کنیم.
در ادامه کار به باید به بررسی دقیقی از ارتباط بین مفهوم فرازمینی ها و جن نیز پرداخت تا سطح بالاتری از هدف این سری مقاله نیز محقق شود. لیکن اگر تمام این ها را یک محور اساسی در نظر بگیریم، خط مشی ما در حقیقت خاموش حول دو محور اساسی دیگر نیز خواهد بود که به دلیل آماده نبودن مطالب آن حتی از اشاره کلی نیز معذوریم.
جا دارد اسمی هم از رودکی بزرگ انسان قرن چهارم ببرم که یک هزاره قبل چنین گفت:
تا جهان بود از سر آدم فراز- کس نبود از راز دانش بی نیاز
مردمان بخرد اندر هر زمان- راز دانش را به هر گونه زبان
گرد کردند و گرامی داشتند- تا به سنگ اندر همی بنگاشتند
دانش اندر دل چراغ روشن است- وز همه بد، بر تن تو جوشن است.
قدری درنگ کنیم و ببینیم جوشن بر تن داریم یا خیر.
موفق باشید،
یا حق.
نویسنده : یوسف ظریف
دانلود برخی منابع : اینجا
انصافا زحمت کشیدید خیلی ممنون از زحمات شما. خدا قبول کنه ازتون
اگر دنبال نقد منطقی و یا نکته ی مفید یا حتي جالب هستید این مقاله رو نخونید. چهار فصل به گفتن بیوگرافی جهت دار برای تخریب تک تک افرادی که فرضیه ی فضانوردان باستانی رو مطرح کردن و گسترش دادن پرداخته و در فصل آخر به روش همون افراد سعی کرده نوع اسلامیزه ی این فرضیه رو ارائه کنه.